Sztorm

Znad Atlantyku powiało kłębami wiatru,

Chłód rozbił na strzępy słup ciepłego powietrza,

Wśród pieniących się fal - fala olbrzym wyrosła,

Zielonkawa toń wzniosła się nad horyzontem.

Z niebywałym rykiem, grzmotami i błyskami,

Szybciej od czasu płynie, podąża do brzegu.

Czy ten wodny potwór zwolni przed żółtą plażą,

Czy spieniona woda zmieni tu rzeczywistość?

Poszarzało i pociemniało niebo chmurne,

Groza zawsze wytwarza osobliwy nastrój!

Nagły podmuch sztormu, jak muszelki malutkie -

Na zalany wodą ląd, wielkie łodzie zepchnął.

Deszcz siecze, łączy się z wodnymi bałwanami,

Przestałam dzielić życie - na teraz i przyszłość.

I do dziś nie wiem, czy to był gniew oceanu,

Czy nic osobistego - przyroda po prostu?

ATLANTIC  CITY - OCEAN PRZED BURZĄ

Zdjęcie zrobione przed zbliżającą się burzą na Atlantyku i widoczną z odległości kilku kilometrów jedyną, ale za to wysoką na kilkadziesiąt metrów olbrzymią falą. Zjawisko niesamowite, ryk oceanu 

( dosłownie) przy tej aurze również. Oczywiście, było kilka minut na to, żeby schronić się w budynku.