Wiatr i skrzypce

 

W struny skrzypiec wiatr się zaplątał

I ziemi miłość obiecywał.

Struny łkały w pędzie gorącym,

Wiew - anielski ton wydobywał:

Rzewny i tkliwy, szczęściem ciepły,

Przepełniony nieskończonością;

Werterowski - jak ludzkie serce

Żądne zwykłej, ludzkiej miłości.




Dmie wiatr miłością ponad ziemią!

W śpiewie liści i śpiewie skrzypiec

Niezmącone nadzieje drzemią,

Że w melodii zniknie nicość.

Graj nam wietrze, graj nam na niebie!

Wśród muzyki - miłość nie skona!

Smyczkiem duszy okrążaj ziemię,

Podaruj światu pieśń spełnioną.


Komentarze

  1. Pobudza wyobraznie.........

    OdpowiedzUsuń
  2. RZECZYWISCIE CIEKAWIE NAPISANE

    OdpowiedzUsuń
  3. Lubię stosować przenośnie, żeby czytelnik mógł "dopasować" swoje przeżycia do treści mojego wiersza.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia