Wiatr i skrzypce
W struny skrzypiec wiatr się zaplątał
I ziemi miłość obiecywał.
Struny łkały w pędzie gorącym,
Wiew - anielski ton wydobywał:
Rzewny i tkliwy, szczęściem ciepły,
Przepełniony nieskończonością;
Werterowski - jak ludzkie serce
Żądne zwykłej, ludzkiej miłości.
Dmie wiatr miłością ponad ziemią!
W śpiewie liści i śpiewie skrzypiec
Niezmącone nadzieje drzemią,
Że w melodii zniknie nicość.
Graj nam wietrze, graj nam na niebie!
Wśród muzyki - miłość nie skona!
Smyczkiem duszy okrążaj ziemię,
Podaruj światu pieśń spełnioną.
Pobudza wyobraznie.........
OdpowiedzUsuńRZECZYWISCIE CIEKAWIE NAPISANE
OdpowiedzUsuńLubię stosować przenośnie, żeby czytelnik mógł "dopasować" swoje przeżycia do treści mojego wiersza.
OdpowiedzUsuń