Zagadka

 

Stokrotki poetyckich pąków nie mają,

Kluczę między groszków, bratków - wonią barwną,

Zostały mi przywiędłe róże w zestawie,

Pąki zmarszczone odchodzeniem na zawsze.

Czas zmienia podlotka w stateczną kobietę,

Podobną do różyczki, która przekwita.

Czuć jeszcze słodkawy zapach w późne lato,

Ale - coraz to krótsze zwyczajne życie.

Los przez jego koleje - karmił marzenia,

Ofiarował smutki i sny wariata.

Do końca nie poznam zagadki istnienia,

Czy lepszy byłby żywot innego kwiatu?