Proszę nie deptać...

 proszę nie deptać po duszach

dusza wprawdzie nie

kwiatek

gołym okiem niewidoczna

nie zaczaruje oczu barwną 

urodą pąka

mimo to 

proszę nie deptać po duszach

dusza eteryczna i przezroczysta

zbliżona naturą do Niebios

ale pojemna

na ból i cierpienie

łzami ciała potrafi płakać

proszę nie deptać po duszach

bo zraniona nie zechce 

przebywać w ciele

będzie się wyrywać

do Nieba

skąd przybyła

proszę nie deptać po duszach

dusza powinna

kochać bezwarunkowo 

i po ludzku

po to Bóg dał ludziom

dusze

Jeszcze kilka moich refleksji, związanych z powyższym wierszem. Zdarza się w życiu tak, że 

poruszamy się jak słoń w składzie porcelany i zupełnie niechcący zranimy czyjeś uczucia. 

Bywają też i tacy, że specjalizują się w mniejszych i większych "szpileczkach", wbijanych z dziką 

radością w cudze serce lub duszę.

I tego dotyczy mój wiersz. Szpileczki boleśnie ranią i bardzo łatwo jest kogoś podeptać, zwłaszcza 

osobę wrażliwą i delikatną. Takie "akcje" przechorowuje ludzka dusza, a nieraz też i ciało. 

Bardzo fajnie jest mieć do czynienia z ludźmi taktownymi, empatycznymi, inteligentnymi, a nie z 

osobami - bez wszelkich skrupułów. Warto popracować nad sobą, by nie wdeptać drugiego człowieka i 

jego duszyczki w przysłowiową ziemię. A uczynione zło i uczynione dobro powraca. 

I sobie, i Państwu życzę, by zawsze powracało do nas dobro.