Podróżniczka

 

Co u mnie? Zwykle życie przeróżne

I życie w czasie życia - podróżne.

Jestem podróżniczką przeznaczenia,

Stronice z książki losu otwieram.

Natchnione kartki z pierwiastkiem Boga,

Niebanalne z pełną sensu drogą,

Kartki poezji ponadczasowe

I banalne, tych czas nie zachowa.

Znam wiatry łamiące przeznaczenie,

Znam milczenie świata w beznadziei

I gwiezdne skry na niebie świecące:

Mocno lub blado - dalekie słońca.

Jestem podróżniczką w czasie życia,

Minuty i lata - los mi wylicza,

Od przystani szczęścia do postoju

W przeciętności, tej prozie zastoju.

Jestem podróżniczką od narodzin,

Podróżniczką na miliony godzin,

Kalkulacji czasu nie pojmuję,

Niczym ślepiec w czasie podróżuję.

Wojaż kształci. Mam marzenie małe -

Podróż mądrze zakończyć bym chciała.

< Od urodzenia aż do śmierci - jesteśmy podróżnikami swojego życia i do tego w jedynym, swoim własnym ciele. I w tej podróży jesteśmy skazani na samotność lub na samowystarczalność. Obok nas podróżują ludzie, ale w swoich ciałach, swoim czasie i w swoim świecie. I chociaż możemy liczyć na ich miłość, przyjaźń i dobroć, to nasza samotność wynika po prostu z naszego losu i odrębności ciała.  

Często, świat ludzi wokół nas, jest podobny do naszego, ale zawsze różni się szczegółami. Inni też podróżują samotnie, nawet w tłumie serdecznych i pomocnych osób. 

Każdy człowiek ma indywidualny, swój własny początek życia, swój osobisty czas, odmienne zdarzenia i inną podróż do wieczności. I swoje własne, indywidualne - zakończenie ziemskiej podróży.>