Mgiełka w lustrze - czyli horror romantyczny

 

Jej ziemski fragmencik duszy

Uwiecznił ziemskie istnienie.

Zatrzymał odblask miłości:

Zmysłowe uczuć płomienie.

Zanim odeszła na zawsze,

(Odejść wcale nie umiała),

Wtopiła się w ziemską miłość,

Skonało tylko jej ciało.

W zwierciadle mgła się unosi -

Stęskniony oddech miłości,

Jej wzrok szukający oczu,

Ich blask kochała w przeszłości.

Tak trudno rozstać się z życiem,

Które łączyło dwie dusze!

Nie umie przecież oddychać,

W zwierciadle pozostać musi!

Między światami rozdarta,

Nie idzie na drugą stronę.

(A wieczność jest idealna!)

Ziemski ON - należy do niej!

Najpierw zobaczyłam to zdjęcie na Pintereście. Wyobraziła mi się dama (mgiełka w lustrze), która

nie potrafi odejść w zaświaty. Prawdziwy horror, ale za to miłosny!