Księżycowa rzeka

 

W księżycowej rzece księżyc płonie,

W każdą noc barwniki duszy zmienia.



Księżycowa woda zatapia czas,

Zamienia myśli w mgławe wspomnienia.


Lunarna topiel falami obmywa

Miłość, by nie skonała w wieczności.

Niesie z pluskaniem miłość prawdziwą,

Zmienną, ale gorącą w zmienności.


W ciemnej wodzie blakną luny kręgi,

Świt wzbudza księżycowe milczenie.

Tylko ma dusza stargana świeci -

Moje ludzkie, malutkie istnienie.

Komentarze

  1. Daje do myslenia......

    OdpowiedzUsuń
  2. Jestem pewna, że każdy człowiek lubi oglądać nocne niebo i szczególnie większość podziwia księżyc.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia