Emocje

 

< Emocje nie mogą rządzić światem. Żeby świat był piękny - rozsądek musi zarządzać emocjami.>







Niekiedy los w emocjach się kłębi

I spokojnych znaczeń nie rozdaje.

Proza ściska za gardło dogłębnie,

Stoję sama, samotnie pod ścianą.


W zgiełku myśli - mnie samej niewiele!

Czy jest wśród emocji ciche miejsce,

Czy w złości mogę dogonić wenę?

Pędzę na manowce, lecz... wciąż pędzę!


Czasem zatrzyma mnie zegar świata

Lub dzień się rozjaśni niebios wolą.

Los umie czarne dziury załatać!

W błogości …amok... gaśnie powoli. 



Komentarze

  1. Ciekawy powod....ale kazdy jest dobry...

    OdpowiedzUsuń
  2. Tak powstaje poezja, pod wpływem impulsu budzi się wena twórcza.

    OdpowiedzUsuń
  3. Właśnie o to w poezji, pisaniu wierszy chodzi.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia