Predestynacja

 


Niepewną melodią czas płynie,

Rymami, które wiatr niesie do chmur.

Strofy jaśnieją w słońcu - lecz giną,

W przeznaczeniu braknie klarownych słów.

Los pozamykał bramy królestwa,

Ludzkie postacie w pacynki zmienił.

Nędzne teatrum i nędzna wersja,

Tej dramy pisanej przeznaczeniem.

Za zasłoniętą kurtyną losu

Ledwo widoczne postacie krążą:

Być może kat, a może królewicz,

Świeci jasno lub czerwono słońce.

Nie mam pomysłu na kolejny wers.

W miejscu, w jednym zdaniu się kręcę,

Nie mogę przed zamkniętą bramą stać,

Może … czas weźmie sprawy w swe ręce?



Fraszka:


Winny - zawsze się znajdzie


Przeznaczenie i fatum - to alibi idealne,

Jest na kogo zwalić upadki i błędy.


Komentarze

  1. Ciekawe przemyślenia...

    OdpowiedzUsuń
  2. poezjabeaty.blogspot.com11 października 2022 19:57

    O przeznaczeniu można pisać i pisać, i zawsze nie wszystko będzie napisane. Na pewno wiadomo, że nie znamy swego przeznaczenia. Pozdrawiam. Beata Wałuszko

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia