Cukier w cukrze
Kiedy braknie cukru w cukrze,
Wieczór milczy jak zaklęty
I nie świeci, i nie iskrzy,
Myśli płyną obojętnie -
Wtedy grzebię w barwach jaźni,
Tu się mieści pełnia nieba,
Kosmos ważny i nieważny,
Gwiazdy, które "włączyć" trzeba.
Do spełnienia wciąż daleko,
Jest zamknięte w nocy barwach,
Cukier w cukrze wciąż urzeka,
A na niebie - blada gwiazda.
W niekończącej się iluzji
Biegną myśli w mojej głowie.
To ironii i snów - fuzja!
W jaki sposób los osłodzę?
Cos w tym jest....
OdpowiedzUsuńTak, przeważnie tak w życiu jest, że za mało tej słodyczy. Zawsze czegoś brak. Beata Wałuszko
OdpowiedzUsuńNIESTETY
OdpowiedzUsuń