Zagubienie

 < Zagubienie, zastój - to taki odcinek życia, który trzeba pokonać, choćby żółwim krokiem.>

Zagubiłam się wśród codziennych wyrazów,

Jesiennego, tęsknego wiatru lamentu,

Pośród fruwających wokół myśli zdarzeń,

Które nie mogą zaprowadzić do szczęścia.

Zagubiłam się pomiędzy tłumem ludzi,

Którzy są ilustrowani jak obrazki:

Gładkie i lśniące, nadzwyczaj kolorowe,

Ale - na zimno - sklejone z czystą kartką.

Tracę moce wśród kolosów zwyczajnych zdarzeń,

Z którymi radzić sobie - nie umiem 

jeszcze.

Gubię „swoje ja” w niejasnym przeświadczeniu,

Że słone łzy - zawsze zatoną wśród deszczu.

***

jesienna poetka na jesiennych krosnach

tka melancholijne wiersze miłosne

miłość w tonach czerwonych i złocistych

łzy miłosne to opadłe szelesty liści

poetka zapragnęła miłości spełnionej

a jesień od zarania we łzach deszczu kona

w nagim uścisku drzew przytula przeszłość

lecz miłość wśród zwiędłej natury nie zgaśnie