Nieskończoność


Stary zegar zasnął na zawsze.

Wskazówka w bezruchu zastygła,

Jakby nie liczyła się z czasem -

Precyzji świata arcymistrzem.

 

Czas przestał liczyć się z zegarem,

Przegryzł rdzą czasomierza tryby.

Jakby uśpić przeszłość się starał,

Jakby „kiedyś” było na niby.

 

My o czasie zapominamy.

On przypomina w tafli lustra

Srebrnym piaskiem między włosami,

Że kiedyś - tak jak zegar uśniesz.

 

Jedynie dusza przypisana

Do wieczności, drwi sobie z czasu.

W boskim planie ma nieskończone





Istnienie - poza ziemskim losem. 

 

I fraszka:
Mgnienie
Czas człowieka jest w czasie świata mgnieniem,

Zatem mamy mgnienie, by spełnić marzenia.

 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia