Poczucie krzywdy
Poczucie krzywdy na brzegu duszy usiadło
I dławi, dusi w gardle, rozlewa się żalem.
Patrzy tylko z wyrzutem jak jakieś widziadło.
Ciało chce z tego miejsca pójść - i to jak najdalej.
Zalęgła się ziarnami krzywda w ludzkim ego,
Bo maska obojętności bólu nie niszczy!
W zmęczonym powietrzu wisi głośne „dlaczego?”,
W oczach duszy widać zdeformowane myśli.
Zraniona dusza zaśpiewać już nie potrafi,
Ma tylko siebie i swoje okaleczenia.
Może w przyszłości zapełni życie nutami,
Kiedy to wpław przepłynie rzekę zapomnienia.
Komentarze
Prześlij komentarz