Wiosenna awantura

 




Na wiosennym niebie rozświetlony róż -

Wyraźną granicę z szarością tworzy.

Gorący słup powietrza w miejscu stoi,

Zaraz niebo awanturę urządzi!

 

Słychać groźne pomruki z głębi niebios -

Jeszcze jakoby zza lasu, z daleka.

Niebo rozsierdziło się gradem, deszczem,

Ulicę zalewa chłodnej wody rzeka.

 

Drzewa, krzewy - zielenią tańczą z wiatrem,

Niech deszcz je orzeźwi, niech sobie pada!

Natura lubi pić świeżą deszczówkę

I stroić się w białe perły gradu.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia