Jesień

 

Grudniowe niebo sypnęło złota kaskadą,

W różowo-niebieskie kożuszki chmury strojne,

Podmuch goni liście i układa w girlandę,

Drzewa, choć nagie, pną się do nieba dostojnie.

Jesień roztacza nieśmiało swoje marzenia,

Pieśń życia kołysze, przytula; wiatr też śpiewa.

Krótki dzień milknie, w półmrok się zamienia,

Poświatą barw jesieni sączy się nadzieja.

W domowej ciszy, w równym rytmie zegar tyka,

Czas świata - mojego ziemskiego czasu pilnuje,

Zanim półmrok otoczy mnie zewsząd i wokół,

Niech jesień swoim urokiem los zaczaruje.