O przemijaniu

 




Na niebie umiera gwiazda -

 Miliony lat świetlnych stąd.

Kiedyś - miliony lat temu

Była jak słońce. Taki los!

 

 Pokazują nam teleskopy

Eksplozję tytana jasności:

Zapewne był zamęt, jakiś huk,

Rozpad głuszą odległości.

 

A jeśli odchodzi człowiek -

Jest noc, dzień. To nie supernova!

Ból  nie zapisał się na niebie,

Bolą nas myśli, każde słowo!

 

Gasną gwiazdy na naszym niebie,

Najbliższe sercu i jedyne,

Gwieździste niebo mamy w sercach -

Życie ludzkie musi przeminąć.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia