Szuflada

Mam w biurku szufladę pełną snów,

Po brzegi - z zapomnianym szczęściem,

Kilka zasuszonych kwiatów - słów

Od chłopca. Lubiliśmy tańczyć.

Leżą też adresy przyjaciół -

Na zwykłej kartce zapisane,

Wyblakłe zdjęcia, kalendarze

I myśli - przed światem skrywane.

A na dnie - błękitne obłoki,

Z których na ziemię nie spadałam,

Wymieniałam chmury na nowe,

Inne sny młodość podsuwała.

Są też ciężkie klucze do szczęścia,

Zamek do nich - wciąż trzeba znaleźć.

To wszystko już było, to przeszłość,

Nie wróci nigdy - myślę z żalem.