Księga życia

 <Żyć trzeba - całym jestestwem i pełnią życia, a nie jak popadnie.>

 

Temperatura dnia spadła poniżej zera,

Znów pomyliłam kartki z zapisanym życiem,

Jakiś kanciasty fragment życia mnie uwiera!

Nie widzę siebie w mętnym, lustrzanym odbiciu,

Jestem tu, ale nie jestem wpisana w tę chwilę,

A myśli siąpią jak deszcz - w wewnętrznym rozmyciu.

W dłoni trzymasz moją dłoń - mówisz, że się mylę,

Że to nie los, że życie trzeba brać za bary,

Że to zawsze za mało - te: „ tyle o ile”.

A w myślach tykają wszystkie świata zegary,

Czas ucieka, bez przerwy do przodu wędruje,

Od lat - mam skryte tęsknoty, sny pełne żaru,

Już czas wyjść z odrętwienia, niech życie czaruje!

Inaczej - księgę życia pisać obiecuję.