Świat

< Moje okno nas świat, to okno wyobraźni jedynie.>

Mimika skrywa przepastną głębię umysłu,

Nitką z tęsknoty tkane plany nierealne,

Które niewidzialnymi smugami popłyną

W świat, by tam rozproszyć się i ciemność zagarnąć.

Świat jest pełen zaskakujących odległości.

Nie znajdę miejsc, gdzie tylko światło może dotrzeć,

Nie dotknę skrawka sukni szalonej miłości,

Nie zapadnę w sen - w przestworzach, zachwyt budzących.

Nie odnajdę miejsc, gdzie rano pieją koguty

I miejsc, gdzie słychać gwary przy miejskich fontannach,

Nie dosięgnę dłonią chmur - pokarmu mej duszy.  

Nie dotrę! Świat jest wielki niewyobrażalnie!  

***

Gubimy się w monotonii i stałości,

Ale nie zginiemy w świata różnorodności.

***

Do dóbr świata otwarte drzwi,

Taki świat mi się śni.